فراموشی مشرکان (قرآن)یکی از مصادیق فراموشکاران، مشرکان هستند. در این مقاله آیات مرتبط با فراموشی مشرکان معرفی می‌شوند. ۱ - فراموش‌كننده عقايد شركآلودمشرکان، فراموش‌كننده عقايد شرك‌آلود خويش، هنگام رويارويى با عذاب و مرگ: قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ .... وَ تَنْسَوْنَ ما تُشْرِكُونَ. ۱.۱ - علت فراموشیشدايد و سختيها، عامل به فراموشى سپرده شدن معبودهاى دروغين از سوى مشركان: قُلْ أَ رَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ ما تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شاءَ وَ تَنْسَوْنَ ما تُشْرِكُونَ. ۲ - فراموش‌كننده خلقتمشركان، فراموش‌كننده اصل و خلقت اوّليّه خويش: وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ. ۲.۱ - يادآور آفرينش فراموششدهخداوند، يادآور آفرینش فراموش شده مشركان به آنان: وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً ... وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ. ۲.۲ - آثار فراموشی خلقتفراموشی و بى‌توجهى مشركان به مبدأ پيدايش خويش، موجب بعيد دانستن قیامت و حيات مجدّد: وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَ نَسِيَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ. بر اين اساس كه جمله «و نسى خلقه» حال براى فاعل «ضرب» باشد. ۳ - فراموش‌کننده قیامتبه فراموشی سپرده شدن قيامت، از جانب مشركان: هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَيَشْفَعُوا لَنا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ. ۴ - فراموش‌کننده خدارفاه و آسایش، عامل از يادبردن خداى حقيقى از جانب مشركان: وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ. ۵ - پانویس
۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۷، ص۱۹۹، برگرفته از مقاله «فراموشی مشرکان». مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۲، ص۸۱، برگرفته از مقاله «فراموشکاران (مشرکان)». |